انتخاب گره سرخوشه با استفاده از منطق فازی برای شبکه حسگر بی سیم (ترجمه)…

چکیده

شبکه های حسگر بی سیم (WSN) ، نسل جدیدی از سیستم های تعبیه شده زمان واقعی را با محاسبات محدود، منابع انرژی و حافظه نشان می دهد که در موارد کاربردی گسترده مختلف، زمانی که زیرساخت های ایجاد شبکه سنتی عملا غیرمجتمل می باشد، مورد استفاده قرار می گیرند. انتخاب گره سرخوشه مناسب، می تواند به طور قابل توجهی مصرف انرژی را کاهش داده و عمر شبکه را بالا برد. در این مقاله، روش منطق فازی برای انتخاب سرخوشه بر مبنای سه واصف – یعنی انرژی، تمرکز و مرکزیت، مطرح می شود. شبیه سازی نشان می دهد که بر مبنای پیکره بندی شبکه، افزایش قابل توجه در عمر شبکه می تواند در مقایسه با احتمال انتخاب گره ها بر مبنای سرخوشه تنها با استفاده از اطلاعات محلی، بوجود آید.

کلیدواژه: شبکه های حسگر بی سیم، سرخوشه، منطق فازی

مقدمه

با پیشرفت های اخیر در فناوری سیستم های میکرو الکترو مکانیکی (MEMS) ، مدارات دیجیتال با تونان کم، طرح RF (فرکانس رادیویی) ، شبکه های حسگر بی سیم (WSN) به عنوان یکی از فناوری های محاسبه در حال ظهور بالقوه با نزدیک شدن به سمت احتمالات گسترده تر مد نظر قرار می گیرند. چندین کاربرد مختلف و متنوع شبکه های حسگر بی سیم (WSN) ها شامل کاربرد در گرداوری اطلاعات در محیط های آشفته و نامنظم، نظارت بر آب و هوا و اقلیم، تشخیص تهدیدهای عامل بیولوژیکی و شیمی ایی، نظارت مراقبت های بهداشتی می باشد. این موارد شامل کاربرد تجهیزات مختلف همانند دوربین ها، ابزارهای صوتی، و پارامترهای فیزیکی مختلف اندازه گیری سنسور می باشد. شبکه های حسگر بی سیم (WSN) ها شامل گره های بی سیم قابل حمل، کم هزینه، با توان، حافظه و قابلیت های محاسباتی محدود می باشند. تامین انرژی گره های سنسور به عنوان یکی از محدودیت های اصلی در طراحی این نوع از شبکه می باشد. چون این امکان وجود ندارد تا باتری ها را زمانی که شبکه های حسگر بی سیم (WSN) ها بکار گرفته می شوند جایگزین کنیم، یکی از موضوعات طراحی مهم در شبکه های حسگر بی سیم (WSN) ها کاهش مصرف انرژی با استفاده از سخت افزار ذخیره کننده انرژی، سیستم های عامل و پروتکل های ارتباطی می باشد.

خرید

مطالب مرتبط

مسیریابی در شبکه پویا با استفاده از الگوریتم ژنتیک و الگوریتم موریانه…

چکیده

مسیریابی در شبکه پویا یک فعالیت چالش انگیز است، چون توپولوژی شبکه ثابت نمی باشد. این مسئله در این بررسی با استفاده از الگوریتم مورچه ای برای مد نظر قرار دادن شبکه هایی که از چنین بسته های اطلاعاتی استفاده می کنند، مطرح می گردد. مسیرهای ایجاد شده توسط الگوریتم انت (مورچه) به عنوان داده ورودی برای الگوریتم ژنتیک می باشد. الگوریتم ژنتیکی مجموعه ای از مسیرهای مناسب را پیدا می کند. اهمیت استفاده از الگوریتم مورچه ای، کاهش اندازه جدول مسیر می باشد. اهمیت الگوریتم ژنتیک بر مبنای اصل تکامل مسیرها به جای ذخیره مسیرهای از پیش محاسبه شده می باشد.

کلیدواژه: مسیریابی، الگوریتم مورچه ای، الگوریتم ژنتیکی، معبر، جهش، هر یک از این موارد در زیر به بحث گذاشته می شود.

مقدمه

مسیریابی به عنوان فرایند انتقال بسته ها از گره مبدا به گره مقصد با هزینه حداقل می باشد. از این رو الگوریتم مسیریابی به دریافت، سازماندهی و توزیع اطلاعات در مورد وضعیت شبکه می پردازد. این الگوریتم به ایجاد مسیرهای عملی بین گره ها پرداخته و ترافیک داده ها را در بین مسیرهای گلچین شده ارسال کرده و عملکرد بالایی را حاصل می کند. مسیریابی به همراه کنترل تراکم و کنترل پذیرش به تعریف عملکرد شبکه می پردازد. الگوریتم مسیریابی می بایست دارای اهداف کلی از استراتژی مسیریابی بر مبنای اطلاعات سودمند محلی باشد. این الگوریتم همچنین می بایست کاربر را در مورد کیفیت خدمات راضی نگه دارد. بعضی از روش های مطرح شده برای رسیدن به این اهداف عبارتند از شبیه سازی حشرات اجتماعی و شبکه بسته شناختی. این دو روش از جدول مسیریابی احتمالات استفاده کرده و این امکان را به بسته ها می دهد تا به بررسی و گزارش توپولوژی و عملکرد شبکه بپردازند. دوریگو ام و دی کارو جی، شبکه مورچه ای را به عنوان روشی برای مسیریابی در شبکه ارتباطات مطرح می کنند. ار اسکوندر وورد، اون هالند، جانت (مورچه) بروتن و لئون روسکرانت، در مقاله شان به بحث در مورد حاصل شدن توازن ظرفیت در شبکه های ارتباطاتی با استفاده از الگوریتم مورچه ای می پردازند. تونی وارد در مقاله تخصصی اش به شرح این موضوع می پردازد که چگونه عوامل محرک بیولوژیکی می تواند برای حل مشکلات مدیریتو کنترل در ارتباطات مورد استفاده قرار گیرد. هدف این مقاله ایجاد راه حلی با استفاده از الگوریتم مورچه ای (استعاره حشره اجتماعی) و بهینه سازی راه حل با استفاده از الگوریتم های ژنتیکی می باشد. الگوریتم مورچه ای دسته ای از تراکم اطلاعاتی می باشد. تراکم اطلاعاتی روش جایگزینی را در ارتباط با طراحی سیستم اطلاعاتی ارائه می دهد که در آن عملیات خودگردانی، ظهور و توزیع جایگزین کنترل، پیش برنامه ریزی و تمرکز می گردد. این روش تمرکزش را بر روی توزیع، انعطاف پذیری، توانمندی و ارتباطات مستقیم و غیرمستقیم در میان عوامل نسبتا ساده قرار می دهد. الگوریتم ژنتیک به عنوان الگوریتمی می باشد که در آن جمعیت مرتبط با هر گره در مجموع برای حل مشکلات مشارکت دارد.

خرید

مطالب مرتبط

مقایسه طرح شبکه اجتماعی و تصویرسازی شبکه فردی…

چکیده

این مقاله تحلیلی از تصویرسازی شبکه فردی بر مبنای ارزیابی سیستماتیک افراد در مقایسه با متقاضیانی که سبک آزادی را از شبکه فردی شان ایجاد کرده اند نشان می دهد. در اکثر موارد، تصویرسازی شبکه فردی جزییات مهمی را مطرح می کند که متفاوت از نقطه نظر متقاضیان می باشد. چندین بررسی موردی دیگر نیز مورد بحث قرار می گیرد که تاکیدی بر روی اطلاعات دیگر، زمانی که از تصویرسازی شبکه های فردی استفاده می کند، دارد.

کلیدواژه: شبکه های فردی؛ تصویرسازی

مقدمه

شناخت در این مقاله ما تمرکزمان را بر روی تصویرسازی از افرادی قرار می دهیم که متقاضیان او را می شناسد- یعنی شبکه های فردی. شبکه های اجتماعی نوعی از شبکه فردمحور می باشد؛ آن ها متشکل از مجموعه ای از خانواده، دوستان و آشنایانی می باشند که یک فرد مهم را احاطه می کنند. در تجزیه و تحلیل شبکه اجتماعی، شبکه های فردی در مقایسه با کل شبکه های (اجتماعی محور) قرار می گیرند که تمرکز بر روی الگوی تعامل در یک گروه مرکزی می باشد.

معرفی تصویری شبکه های فردی در تحقیقات علوم اجتماعی زیاد مورد استفاده قرار نمی گیرد اما در روانشناسی مشاوره ای و فعالیت های اجتماعی معمول می باشد. مطالعه ژنومی به عنوان تکنیک مورد استفاده متخصصان سلامت روانی برای دستیابی به ارتباط گذشته و حال می باشد که در اطراف یک بیمار وجود دارد (DeMaria, Weeks, و Hof 1999; McGoldrick, Gerson, و Shellenberger 1999). با نشان دادن نمودار خویشاوندی مردان، زنان و کودکان به صورت دایره و مثلث توسط انسان شناسان، متخصصان درمان شناس تلاشی را به منظور درک محیط اجتماعی که می تواند سهمی در این شرایط که افراد به دنبال کمک باشند، داشته باشد. این نمایش تصویری به درمان شناسان و بیماران کمک می کند تا محیط اجتماعی را که سهمی در به هم خوردن سلامت روانی آن ها دارد درک کنند. نمایش ژنومی معمولا تمرکزش را بر روی روابط خانوادگی نزدیک قرار داده و معمولا محیط اجتماعی را که شامل خویشاوندنی که زنده و یا در قید حیات نیستند به ترتیب وقوع زمانی نشان می دهد. تکنیک طرح زنجیره ای (Antonucci 1986; Ajrouch, Antonucci, and Janevic 2001) از سه دایره هم مرکز برای معرفی شبکه فردی متقاضیان استفاده می کند. در مرکز این دایره کلمه “YOU” قرار دارد. از متقاضیان خواسته می شود تا نام کوچک افرادی را که آن ها دقیق تر می شناسند در دایره میانی و آن هایی را که آشنایی کمتری دارند در دایره بیرونی قراردهند. طرح بدست آمده به محقق درکی از اندازه شبکه و توزیع شبکه شان بر مبنای نزدیکی روابط داده می شود.

خرید

مطالب مرتبط