پیشرفت تکنولوژی در سنجش و ارزیابی مهارت ورزشی ورزشکاران…

چکیده

این مقاله، فناوری های اطلاعاتی مختلفی را مرور می کند که برای فراهم کردن بازخوردهای مربوطه به ورزشکاران استفاده می شوند. مثال های برگرفته شده از رشته های ورزشی مختلف برای نشان دادن کاربردهای منتخب بازخوردهای مبنی بر فناوری بکارگرفته شده اند. سیستم های بازخوردى مختلفی مورد بحث قرار گرفته اند که شامل بینایی، شنوایی و گیرنده های عضلانی می باشند. هر فناوری توصیف شده در اینجا مبنی بر این فرض است که بازخورد در نهایت باعث بهبود کسب مهارت و عملکرد ورزشی خواهد شد و همینطور سودمندی آنها برای ورزشکاران و مربیان ورزش جهتِ تعلیم به روشی منتقدانه ارزیابی می شود.

کلیدواژه: بازخورد، فناوری اطلاعات، کسب مهارت، ورزش، آموزش

مقدمه

این موضوع بخوبی سندیت داده شده است وقتی که بازخورد به روشی مناسب فراهم شود، کسب مهارتِ حرکتی بطور قابل ملاحظه ای بهبود می یابد (برای مروری کلی رجوع کنید به شمیت و لی، 1999). در نتیجه، بازخورد یک عامل مهم در بهبودِ مهارتهای ورزشی می باشد. اخیراً پیشرفت ها در فناوری اطلاعات، بهبود و تقویت بازخوردی که ورزشکاران در هنگام آموزش و مسابقه دریافت می کنند را تسهیل کرده است. به علاوه، فناوری مدرن چنان تأثیر مهمی بر ورزش داشته است که بسیاری از ورزشکاران و مربیان ورزشی به اطلاعات مشتق شده از پیشرفت های فناوریکی ارزش زیادی قائل می شوند. این قضیه ممکن است که مرتبط با مفهوم بازخورد باشد که از تئوری کنترل مکانیکی سرچشمه گرفت. بر اساس چنان مدلهای مهندسی، سیستم های حلقه بسته طوری طراحی شده بودند که خودپایداری یا تعادل خود را نزدیک به یک مقدار مرجع نگه دارند بطوریکه یک دستگاه محرک اصلی قادر به کار باشد (شانون و ویور، 1949). انحرافات از مقدار مرجع حالت پایا به عنوان خطا برنامه ریزی می شدند که این خطا یک سیستم را جهت خنثی یا تصحیح کردن آن فعال می کرد. به عبارت دیگر در علمِ حرکت عموماً انتظار می رود که اطلاعات بازخورد درباره حرکت، تصحیحاتی سیتماتیکی در عملکرد را قادر کنند.

خرید

مطالب مرتبط

مقایسه طرح شبکه اجتماعی و تصویرسازی شبکه فردی…

چکیده

این مقاله تحلیلی از تصویرسازی شبکه فردی بر مبنای ارزیابی سیستماتیک افراد در مقایسه با متقاضیانی که سبک آزادی را از شبکه فردی شان ایجاد کرده اند نشان می دهد. در اکثر موارد، تصویرسازی شبکه فردی جزییات مهمی را مطرح می کند که متفاوت از نقطه نظر متقاضیان می باشد. چندین بررسی موردی دیگر نیز مورد بحث قرار می گیرد که تاکیدی بر روی اطلاعات دیگر، زمانی که از تصویرسازی شبکه های فردی استفاده می کند، دارد.

کلیدواژه: شبکه های فردی؛ تصویرسازی

مقدمه

شناخت در این مقاله ما تمرکزمان را بر روی تصویرسازی از افرادی قرار می دهیم که متقاضیان او را می شناسد- یعنی شبکه های فردی. شبکه های اجتماعی نوعی از شبکه فردمحور می باشد؛ آن ها متشکل از مجموعه ای از خانواده، دوستان و آشنایانی می باشند که یک فرد مهم را احاطه می کنند. در تجزیه و تحلیل شبکه اجتماعی، شبکه های فردی در مقایسه با کل شبکه های (اجتماعی محور) قرار می گیرند که تمرکز بر روی الگوی تعامل در یک گروه مرکزی می باشد.

معرفی تصویری شبکه های فردی در تحقیقات علوم اجتماعی زیاد مورد استفاده قرار نمی گیرد اما در روانشناسی مشاوره ای و فعالیت های اجتماعی معمول می باشد. مطالعه ژنومی به عنوان تکنیک مورد استفاده متخصصان سلامت روانی برای دستیابی به ارتباط گذشته و حال می باشد که در اطراف یک بیمار وجود دارد (DeMaria, Weeks, و Hof 1999; McGoldrick, Gerson, و Shellenberger 1999). با نشان دادن نمودار خویشاوندی مردان، زنان و کودکان به صورت دایره و مثلث توسط انسان شناسان، متخصصان درمان شناس تلاشی را به منظور درک محیط اجتماعی که می تواند سهمی در این شرایط که افراد به دنبال کمک باشند، داشته باشد. این نمایش تصویری به درمان شناسان و بیماران کمک می کند تا محیط اجتماعی را که سهمی در به هم خوردن سلامت روانی آن ها دارد درک کنند. نمایش ژنومی معمولا تمرکزش را بر روی روابط خانوادگی نزدیک قرار داده و معمولا محیط اجتماعی را که شامل خویشاوندنی که زنده و یا در قید حیات نیستند به ترتیب وقوع زمانی نشان می دهد. تکنیک طرح زنجیره ای (Antonucci 1986; Ajrouch, Antonucci, and Janevic 2001) از سه دایره هم مرکز برای معرفی شبکه فردی متقاضیان استفاده می کند. در مرکز این دایره کلمه “YOU” قرار دارد. از متقاضیان خواسته می شود تا نام کوچک افرادی را که آن ها دقیق تر می شناسند در دایره میانی و آن هایی را که آشنایی کمتری دارند در دایره بیرونی قراردهند. طرح بدست آمده به محقق درکی از اندازه شبکه و توزیع شبکه شان بر مبنای نزدیکی روابط داده می شود.

خرید

مطالب مرتبط